Pokazywanie postów oznaczonych etykietą prywata. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą prywata. Pokaż wszystkie posty

środa, 4 września 2013

Z życia redakcji

Do kompletu wyświetlimy sylwetkę kolejnego członka, jednego z bohaterów spisku 29 lipca.
Niestety, rycina uchwyciła go w złożonej chwili.

Doszła do nas również korespondencja, żaląca komplikację, obce języki
i brak Smoka. Obiecujemy, że zrobimy wszystko, aby owijać wprost i bez bawełny. Za chwilę odbędzie się kolegium członków w tej materii.
Stejbaj!

wtorek, 20 sierpnia 2013

Pożegnanie Fundamenty


29 lipca dotarła do redakcji przykra wiadomość, iż opuszcza ją nasza wieloletnia i najcenniejsza współpracownica.

Aniołek (l. 35) przybył z Poznania. Był fundamentalną żarówką, motorem
i morowym dechem. Jaśniał, inspirował, wzmacniał i piękniał.
Czas pędzony pomiędzy numerami 7 i 13 upłynniał byczym magnetyzmem oraz najwyższej jakości sportem.

Pozostawił po sobie umiejętnie gorejące zgliszcza. Niebanalnie wyniuchał papiera i poleciał zbijać kapitał z jubilerczykiem, doktorem-dyrektorem od indeksa Forexa; "bardzo wartościowym człowiekiem" (nip: 521-32-94-962).
Takie czasy, panie.. — Kryzys!

Będziemy życzliwie odwracać wzrok i nie cierpieć Aniołkowi w dalszą
brylantynową drogę. Kongresowa dusza nie sprostała wielkopolskiej buchalterii.
Redakcja już zawsze nie będzie taksama, ale było warto.

Lub nie.

piątek, 21 czerwca 2013

Demarczyk '66

Nous sommes amoureux! Si, łi, to prawda! Cała siła naszego post-młodzień-
czego serca wpompowała się w rok 1966 i Ewę De!
Ten błysk! ten gest i eksplozja temperatur! ta demoniczna urodziwość, ikra
i gołosowa prądnica! Wszystkie redakcyjne członki zmieliło od pierwszego zasłyszenia.




W czasach maleńkości, lirycznych błędów i obłędów, dość często penetrowa-
liśmy Demarczyk, ale nie było nam dane usłyszeć opowieści o cudownych narodzinach, nie było tego na żadnej płycie. Sytuacja jest więc świeża poznawczo, a skok chemicznego ciśnienia zwielokrotniony zaskoczeniem.

Tekst Anonima Galla, muzyka Zaryckiego Andrzeja plus nie mrygająca oczami pieśniarka doszła nas do wniosku, że oto patrzymy w punk rock
czystej postaci. I to na długo przed różnymi prekursorami nurtu typu Niujorkdollsi, Ramonsi czy Pistolsi. Nawet pierwsza plyta Velvetów Undergroundsów wykazala się dopiero rok później (w 1967).
I nikt już nigdy nie był tak piękna jak Ewa Demarczyk w roku 1966, aaach..

Niestety, rózne natłoki uniemożliwiają nam przerzut afektu w Piwnicę pod Baranami, docelowo — w naszą pankową Demarczyk '66. Ale pracujemy nad tym. (Zaczęliśmy od ćwiczeń areobowych cofających życie i oddalających ryzyko przerzutu w Jugosłowianina ze Zlatar lub żabę z obcemi mózgami).

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Prezentowany entuzjastycznie klip z "Balladą o cudownych narodzinach B. Krzywoustego" pochodzi z dokumentu p. M. Kwiatkowskiej pt. "Bal w P. Skale", nakr. w 10 rocz. PPB i wypr. w WFDiF.

Z tego samego okresu lecz z innego filmu pochodzi równie punk-wybitnie-rockowy kawałek "Jola, Jola" (i także będący dla nas nowością).




Nie lubimy transsmitować o muzyce, bo i tak każdy slyszy to co chce. Tutaj jednak sytuacja jest i sercowa, i wybitna, pomnikowa wręcz. Absolutnie nie można było nad tem zaciągnąć klapek. Sytuacja jest bardzo ważna.
B a r d z o  b a r d z o  w a ż n a, kpw, okej?

Na tak przygotowanym gruncie prześlizgniemy jeszcze kwałek o Izraelu pt. "Izrael", bo nam się jakoś śpiewające panie skojarzyły. Pierwsza Ewa - matka punk rocka i druga mama - Susan, czyli Siouxie Sioux. Specjalnie pomijamy mamę Ninę, bo to Niemka (ale możemy puścić, jakby ktoś chciał).

W słuchanym za chwilę Izraelu należy się zwrócić na najwybitniejszy w historii muzyki moment przejścia pomiędzy dwoma światami — światem Święta wiosny Strawińskiego a dudniącym basem Siouxie and the Banshees, włala!
I niech ta cholerna burza się wreszcie wyburzy, wykrzyczy, bo łagodność obyczajów jest już nie do zniesienia.

środa, 5 czerwca 2013

Dziadek cyklistą

Sezon rowerowy się rozpełnił, wyświetlimy więc redakcyjnego dziadka, który kolarzył klubowo przed wojną, hej!


Pierwsze foto jest podobnie worldpressfotowe temu p. Redżinalda Kenny, choć przedstawia tragedię mniejszą. Zostało zdjęte na rozdrożu W. M. Gdań-
ska (w prawo) z Wejherowem (lewo) i Gdynią (21 cm, na skuśkę). Nie wiemy kiedy i kto zdejmował; celujemy w początek lat trzydziestych. Pierwsza z pra-
wej toczy się głowa dziadka.

Kolejne dwa slajdy pochodzą z tej samej pomorskiej eskapady. Pierwsze przed ratuszem Starogardu Gdańskiego (który istnieje w niezmienionej postaci do dziś), drugie pod wskazówką "Pomieczyno - Miszewo" w miejsco-
wości n.n. (po wywiadzie w mapach optujemy, iż miejscowością tą może być, nomen omen, Przodkowo; jeśli tak, to budynek w trakcie budowy widoczny w tle, również istnieje do dziś).


Niestety, nie spytamy obecnie dziadka ś.p. o nurtujące nas szczegóły; może potem. Najbardziej ciekawi nas przynależność klubowa. Dziadkacórka twierdzi, że WTC, ale nam nie zgadzają się niewutecowe koszulki. Czarne koszulki z białem pasem to mogłaby być "Polonia", ale dziadek — krwią i kością z Woli — od 1929 roku pracował w Państwowej Wytwórni Karabinów na Dworskiej, która miała własny klub "Orkan", więc może tam? Poza tem, foto cz.-białe, więc nawet nie wiadomo, czy to jest czarny kolor (bo może np. niebieski lub czerwony?). W dodatku przed wojną na Woli było dość dużo klubów z sekcją kolarską — "Skra", "Syrena", "Świt", "Ster", "Mars", "Laur", "Torpeda" czy oczywiście "Sarmata". Tyle pytań, rety, rety. Na pewno kiedyś się rozsupłamy w tej materii.

Na koniec dziadek oddali się Nowym Światem.


Keep pedaling!