Rewers

Dużo bardzo jestem pod wrażeniem "Rewersu" Borysa Lankosza. Chyba od przełomu '60/'70 nie było tak dobrego polskiego filmu (no, może z małym odskokiem w "Konopielkę" z 1981 r.). Od warszawskości aż gęsto, prosty patent z czernią i bielą, pomroczny scenariusz, super wyczute smaczki i zdjęcia Marcina Koszałki (geniusz ze stałą tendencją wzrostową - ten od "Takiego pięknego syna urodziłam").

Ale rozchodzi się o co innego..
O niezwykle intrygujące formy, które powstają na skutek spojrzenia na odwyrtkę. Głównie bilbordów, ale też znaków drogowych, szyldów - całej tej infrastruktury, którą obrośnięte jest miasto.
Najdziwniejsze są bilbordy. Wyglądają jak instalacje przybyszów, jak lewitujący monolit z "Odysei Kosmicznej", jak koń trojański z outerspejsa. Są tak mocno obce, że niemalże obce ósme i to od nich może zacząć się - tak wyczekiwana w filmach Rolanda Emmericha - inwazja....
Bardzo ciekawe są także rewersy znaków drogowych. Są jak totemy, jak ołtarze ku czci pogańskich, wielkomiejskich bożków.

Zapraszam do zapoznania się z kolekcją rewersów uchwyconych na dniach.

Poproszę o pierwszy slajd.

Dziękuję. Poproszę o slajd drugi.

Dziękuję.
Poproszę obecnie o pozostałą część galerii.

(kliknij, aby zwiększyć)

Kolejny odcinek Rewersu będzie mocniej lewitował.