Lody Halbera

Porcja lodów ze słynnej lodziarni Szulima Halbera w Markach.

Zakład powstał w 1884 r. i kontynuował rodzinną tradycję wypalania lodów, zapoczątkowaną przez Arona Halbera na ulicy Dzikiej w słodkich latach 60. XIX wieku, następnie kontynuowaną przez Jankiela, Altera, Nutę oraz Hersza, a w następnym pokoleniu przez Dawida & Dawida Halberów. Podobne miejsca działały na warszawskiej Woli, Szczęśliwicach i Ochocie, czy tuż obok Marek – w Pustelniku.

Widoczne powyżej lody są też interesujące dlatego, że tylko nielicznym wyrobom tego typu udaje się dotrwać do naszych czasów. Tym się akurat udało, bo stale trzymały dystans i temperaturę ucieczki; ostrożnie omijały pazerność, konsumpcję, kredyty we frankach i niemieckie patrole. Zostały schwytane na Białołęce lub Żeraniu.

Okolice Woli > Dreglin

  z Cyklu:  una GLINA naPALONA     

Tip dla koneserów!
Są 2 modele stempli:
pisane wersalikami
i zwyklakami.

Spadając nieuchronnie w dół w stronę Warszawy zatrzymujemy się przy kolejnej cegielni, z której cegły można spotkać spacerujące w stolicy: przy cegielni "Dreglin".

Jej komin pięknie straszy kierowców na "siódemce" w okolicy skrętu na Ciechanów obok Glinojecka. Reszta zabudowań jest w równie pięknym w swej straszności stanie. Trzymają się jednak dzielnie, bo Dreglin posiada legendarną moc oraz protekcję u Boga Na Glinianych Nogach: Golema.

Cegielnia powstała prawdopodobnie w 1914 r., może wcześniej (np. na elewacji kościoła św. Wojciecha jest kilkanaście cegieł z Dreglina a kościół jest z przełomu wieków). Niestety jest trudno wykrywalna w źródłach i na radarach. Raz pojawia się na mapach, raz znika, nie ma jej na liście upaństwowionych cegielni w 1946 roku, w przewodniku po Mazowszu z '75 r. piszą, że jest dynamicznie rozbudowywana (choć śladu jakiejkolwiek rozbudowy tam nie widać).
Jednym słowem, dość enigmatyczne miejsce..

W każdym razie musiała pracować pełną parą na początku lat dwudziestych, bo pochodzące z tego okresu magazyny "Izabelina" w Glinojecku, są całe obrandowane dreglinką. [Cukrownia w Glinojecku będzie tematem jednej z kolejnych audycji].

Trudne do ustalenia jest także nazwisko pierwszego właściciela cegielni. Badania są w toku (raczej nieunikniony będzie kontakt z jakąś bladolicą archiwistką o spojrzeniu aligatora przed posiłkiem). Za to — czyż to nie cudownie? — bardzo łatwo ustalić nr telefonu ostatniego właściciela! — zamalował nim połowę komina. Uwaga! dyktuję numer: 601 35 44 66. Właściciel nazywa się elegancko: InterHouse i od kilku lat sprzedaje teren cegielni (budynki gratis! jak to ujęto w ogłoszeniu). Aktualna cena: 899 000 zet.

Z ciekawostek, zasługują na uwagę m. in.: gumowe glinianki z opon o dużej śrenicy, lekko skrzywiony komin (ale nie aż tak jak w Cg. Lewickiej lub w — zrelacjonowanym niebawem — Pilitowie) a także spory zbiór pokruszonego eternitu (to coś dla fanów nieuleczalnych chorób).

Dość ciekawe są również odbywające się tam regularnie nieludzkie walki:
Predatorsi vs. Obcy Ósmi,
Terminatorsi vs. Krążownicy Imperium,
Invadersi kontra dr Vincent-Już-Wie, itepe.

Zazwyczaj walki zlatują się do cegielni nocą. Sygnałem jest nieludzka emisja rozbłysku na jednym z przyzakładowych słupków granicznych.

Oto kilka migawek zarejestrowanych
w trakcie i tuż po imprezie:

Pomimo tryliardów kwantonów energii przelewanej poczas pojedynków, zapachu nieludzkiej śmierci i prądu, pomimo radiolizacji oraz skażenia eternitem w cegielni rodzi się nowe życie.

Predatorskie posocze rozbryzgane na ścianach!

W zakładowej sławojce!

Nieludzka infekcja atakuje kolekcjonerskie okazy!

Glinianka. Cmentarzysko wielu Predatorów.

Piec Hofmana. Dopala się padlina kolejnego Terminatora.

Do następnego zobaczenia w krainie ceramiki cudowlanej.
Następna relacja ma zamiar dotyczyć Płońska.

Okolice Woli > Mława

  z Cyklu:  una GLINA PALONA     

Nasz wóz w eterze dotarł wreszcie do Mławy - do cegielni "Mława".

Jak już wspomniano w poprzednim wejściu w eter, znajduje się ona przy
ul. Cegielni (d. Ogrodowa) i jest przed torami.

Przed wojną była własnością Mendela Borensztejna i jego sukcesorów. Po wojnie był tam zakł. materiałów ściernych "Tysbet" p. Tyskiego. Potem przyszła nacjonalizacja i starła również pana Tyskiego - cegielnia w Mławie stała się Cegielnią "Mława" - mocno rozbudowanym kombinatem do produkcji cegieł.
W czasach nieodległych, naleciała ją dywanowo wolność, na skutek czego rozsypała się w drobny mak. Obecnie stoi pusta i - tak jak w Lewiczynie - chętnie przyjmie kulki od paintbola.

Podczas oględzin stwierdzono następujące stemple:

Pierwszy z inicjałami Borensztejna, 2 pozostałe - późniejsze.

Stwierdzono również, iż Kowal to gej.
(Pewnie każdy z nas zna jakiegoś Kowala, także proszę mieć się na ostrożności!)


A oto pozostałość inwentaryzacji spostrzeżeń. Vłala!

Okolice Woli > Cegielnia Lewicka

  z Cyklu:  una GLINA PALONA     

Wracamy na antenę, w piękno podmławskich okoliczności, gdzie tuż obok - za torami - stoi cegielnia pana Stanisława Mielczyńskiego.

Niestety, nie udało się nam porozmawiać z panem Mielczyńskim, ponieważ wciąż i od dawna nie żyje. Sypniemy tylko niewielką garścią, którą udało się pozbierać tu i ówdzie.
Zakład powstał "jeszcze za cara", we wsi o nazwie Wólka Stara a skończył produkcję wiele lat po wojnie w miejscu, któremu władza ludowa awansowała nazwę na Cegielnia Lewicka. (Poza tem, w konkursie nazewnictwa startowały jeszcze pobliskie Lipiny oraz Parcele Łomskie - Łomińskie, jak mówiono dawniej). Obecnie, budynki cegielni są w stanie postępującego rozkładu. Chętnie przyjmą paintbolistów.

Stemplowanych cegieł nie stwierdzono.

Ps. do Uniszek-Cegielni:

Cegielnia była, ale zlikwidowana ją w l. dwudziestych. Uniszki-Ceg. były wtedy Budami Uniszkowskimi (także miejscowa żaba mogła tego nie pamiętać).

Okolice Woli > żaba

  scyclu:  Przygoda z Przyrodą      

Żaba ogromna, nadrożna, większa o wiele rzędów wielkości. Ropuchowata, cesarska, niewzruszona, z krostami.

Przygoda odbyła się pod Mławą, w miejscu o bardzo obiecującej nazwie Uniszki-Cegielnia.

Zatrzymaliśmy się na krzyżówce, bo żaba tarasowała całą drogę, poza tym chcieliśmy spytać o cegielnię.

- Dzień dobry, gdzie tu jest cegielnia?

- To jest cegielnia.

- Tak, ale, w którym miejscu?

- No tutaj. Jesteście w cegielni - w Uniszkach.

- Czyli tu w ogóle nie ma cegielni? To po co ta nazwa?

- A bo ja wiem? 

- I tam, gdzie pani właśnie idzie, na pewno nie ma cegielni?

- Nie ma.

- A tam, jak skręcimy w lewo, co jest?

- Ubojnia drobiu.

- ... To może w pobliżu jest jakaś cegielnia?

- Jest w Mławie.

- Super! W którym miejscu?

- Na cegielni.

- ...?

- Ulica tak się nazywa: Cegielnia. Mogę wam narysować mapę.

- Dziękujemy, już mamy mapę. Dziękujemy za pomoc! Wszystkiego dobrego!

- Nawzajem.

***

Żaba oddaliła się mozolnie w swoją stronę, zaś my - naszym wozem transmisyjnym - w kierunku Mławy.

I to stamtąd właśnie nadejdą najbliższe transmisje w temacie cegieł. 

Stej szarp!