Dziewczynka

Kolejny interesujący obiekt znajduje się w ruchu, zazwyczaj porusza się tramwajem 24.
Niewątpliwie posiada cechy typu tajemnicza dziewczynka-dziecko.
Ze względu na swoje - kosekwentne w najdrobniejszym detalu - skrojenie, urodę z renesansowych obrazów i pełną młodzież emanującą ze stylu ubioru, i zachowaniobiekt wzbudza u pasażerów tramwaju ogromne zainteresowanie i intrygi.

Chcąc rozwikłać sekret dziewczynki, pasażerowie tramwaju 24 poddali - jej utrwalony apratem rejestrującym wizerunek - profesjonalnym analizom, takim jak np: odszumianie, przechwyt, zwalnianie tempa, napawanie, defilokrystalizacja oraz wirowanie.

Oto efekty tej pracy:

Niestety rezultat badań nie przyniósł wiążącej odpowiedzi.
Tajemnica wciąż jest w toku.

Rewers 2: warszawskie cegły

Jak zaprawdę zapowiadałem, oto prezentacja skromnej kolekcji cegieł i kafli widzianych od podszewki.

Moja przygoda z cegłą zaczęła się w piątej klasie podstawówki, gdy jej kawałkiem wybiłem koledze ząb. Mieszkałem wtedy w gettcie na Muranowie i stara cegła była tam zjawiskiem powszechnym, bo każdy, nawet najpłytszy wykop, dostarczał ich ogromne ilości (były także duże ilości kości, ale to temat na inną pogadankę..)
Wraz z ilością wybitych zębów wzrastało moje zainteresowanie zagadnieniem cegły nie tylko poprzez wzgląd na jej siłę miotającą, ale także na  pochodzenie i ingredienty, które stosowano do jej wypieku.
Zacząłem też zwracać większą uwagę na tajemnicze symbole na niej widniejące.
Wnioski były następujące: najlepiej rzuca się cegłą o klasycznych proporcjach 1 : 2 : 4 i z jak najmniejszą domieszką piasku. Te najlepsze pochodziły z cegielni Schneidera na Jelonkach i z Brwinowa od Wiencka.
Marzeniem był wypiek od Granzowa, ale na nie mieli szansę przede wszystkim chłopacy z prawego brzegu.

Z latami nie miałem już w kogo rzucać i mój pociąg do ceramiki budowlanej przerodził się w kolekcjonerską pasję, której owoce chciałbym teraz zaprezentować.

Zapraszam slajdy na start!

Cegły Zebrane


(kliknij, jeśli masz odwagę)