Pokazywanie postów oznaczonych etykietą kolory. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą kolory. Pokaż wszystkie posty

środa, 23 marca 2011

Warszawski wzornik kolorów. Organoleptyka

Następuje zapowiedziana część ostatnia kolorowego dyptyku, czyli badania terenowe.
Wszystkie barwy zostały złapane w przeciętny, szary dzień, także feria nie mogła się w pełni uzbroić w rozkwit.

Na początku Muranów.


Przewagę mają tutaj zetstawy typu "palce lizać", listacjowo-bakaliowe, czasami chochole, z śladowymi drobnymi pacnięciami kawiaturą.
Jest bardzo słodko.
Intencją było tutaj zapewne, z jednej strony chęć radykalnego odcięcia się od ponurej przeszłości tej ziemi, a z drugiej, osłodzenia jesieni pokoleniu, które ją zasiedliło po wojnie. Pracę muranowskich cukierników doceniła również młodzież kreśląc na bajecznych elewacjach pełne akceptacji wyznania.


Opuszczamy lizaturę, zmierzamy w stronę zachodzącego słońca.
Na Okopowej — dawnej granicy pomiędzy światem lubomirskim a gminnym — zachwycają nas wspaniałe przykłady milatury, w ochronnym, miltarnym charakterze. Np. w bloku przy Okopowej 22 zastosowany jest sprawdzony system, wzorowany na kamuflażu niemieckich pancerników kieszonkowych.


Okopowa 43 to przykład upierzenia eksperymentalnego, ku naszemu ubolewaniu, temporarnego. Przez wiele miesięcy można było obserwować przerwany proces twórczy termoizolatorów. Niestety, właśnie wróciły rusztowania i wartościowa elewacja zostanie zgotowana ku zaplanowanemu pierwotnie kursowi. Czy jest to wzór a la "Graf Spee", czy "Lützow" okaże się niebawem.


Szkoda, że okopowe budynki straciły swój poprzedni, lekko krowizujący, wizerunek (został w śladowych ilościach na budynku Opkopowa 14),
ale jednocześnie rozumiemy, iż było to malowanie wg. systemu, który się zdezaktualizował w 1989 roku i na stare barwy nie ma tutaj miejsca.

Przejdźmy teraz do wielkiego finału — na ulicę Pustola.
Znajduje się ona daleko za okopami, w pobliżu Redutowej i Antka Rozpylacza. Nie oddalamy się więc zanadto od miłych każdemu Prawpolakowi klimatów wojskowych, za to jesteśmy coraz bliżej tarczy zachodzącego słońca.
Okolica jest niezwykle cicha i spokojna, na tyłach zajezdni i wolskich cmentarzy, taka, gdzie nawet psy pośladkami już nie mają ochoty szczekać (Lokalni piszą "pośladki", ale myślą "dupa"; nie chcą, żeby ktoś osłabł,
jak w czasie "murzyna").
Być może to właśnie dzięki specyficznemu mikroklimatowi, który tu się wytworzył, powstało dzieło będące szczytowym osiągnięciem nowego warszawskiego kolorytu.

Proszę o slajd opisany jako Pustola 32.


Dziękuję. Proszę o odwrócenie przeźrocza.


Dziękuję.

I to by było na tyle w temacie miejskiego degustibusa absmaka.


niedziela, 20 marca 2011

gtwb. 041 o egzotyce

Naszym zdaniem, w Warszawie nie ma nic egzotycznego.
Zapewne pomysłodawcy tego konkursu chodziło o egzotykę jako przejaw odmienności kulturowej, a z takiej Warszawa jest wyprana.
Był oczywiście "Stadion X" (ale się zmył), są dwie cerkwie i meczet
w budowie (to egzotyka niepoprawna). Jest też kilka egzotycznych cmentarzy, ale samo umieranie jest czynnością na tyle uniwersalną
i rozpowszechną, że żadnej egzotyki się z tego nie wyciśnie.

Oczywiście, jeśli się spojrzy na egzotykę jak na rodzaj aberracji,
to w Warszawie egzotyczne jest absolutnie wszystko. Patrząc wzrokiem turystycznym traktuje się te odchyły jako przejaw egzotyki pełnogatunkowej a po powrocie do cywilizacji, pokazuje z radością zdjęcia tubylców na tle ich schludnych lepianek.
No, ale my nie jesteśmy przecież turystami, zaś podjęcie próby pokazania wszystkiego mogłoby znacznie przechytrzyć łącza poniższej audycji.

Żeby jednak coś pokazać, jakoś wypowiedzieć się, zająć jakieś stanowisko ilustratorskie, pokażemy PRAWDZIWEGO murzyna śniącego (zapewne) bardzo egzotyczny sen o Warszawie. Jest to zarazem dżingiel anonsujący nową kolekcję, "Uśpieni".
Na płaszczyźnie aberracji puścimy egzotykę przeciwpożarową, zauważoną kiedyś w jednej przychodni na Żoliborzu oraz ławeczkę na Targowej.

Włala!




sobota, 26 grudnia 2009

Czerwona Wola

Szybki monitoring stanu wolskiej czerwieni A.D. 2009. I wnioski mocno wypłowiałe raczej.
Wola ma 150 tys. mieszkańców i 100 tys. miejsc pracy, w których pracują głównie - jak to zgrabnie określono w jednym z "Zeszytów wolskich" - osoby przyjezdne (banki, biura). Tacy rewolucji nie zrobią, bo mają za dużo do stracenia (i staliby się osobami wyjezdnymi). Emeryci też nie, bo mają już jedną za sobą, plus tracą zbyt dużo energii na walkę z psimi kupami i przygotowaniem na ciszę. Muzułmanie nie, bo od kiedy zlikwidowano ośrodek dla uchodźców na Ciołka już się tu nie pokazują.
Ja również nie, bo mam korzonki na postronku lub posterunku, rozstroje i ciągłe pożegnania.

I tak to wygląda.